نظریه های بازی درمانی

مقدمه

بازی، فرایندی است همراه با تحرک، احساس آزادی در انتخاب و ادامه، لذت بخش و بدون هدف مادی، که در اکثر حیوانات و انسان ها وجود دارد. از جمله مظاهر عمده و کاملا مشخص رشد اجتماعی و رشد ذهنی شناختی بازی است. به این معنی که کودک کیفیت و هر دو نوع رشد خود و سایر جنبه ها، مخصوص‍ ا جنبه حرکتی را در بازی هایش منعکس می کند.

شاید به همین سبب است که از قدیم گفته اند کودکی که خوب می خورد، خوب می خوابد و خوب بازی می کند یقینا سالم است. بازی فرایندی است که تقریبا در اکثر حیوانات و در همه افراد تا پایان عمر ادامه دارد که چند و چون آن بر حسب مراحل رشد و تکامل و تحت تاثیر عوامل مختلف است بازی های کودکان کلا به بازی های فعال یا پویا و بازی های منفعل یا ایستا تقسیم می کنند.

بازی فعال و بازی ایستا

در بازی های فعال لذت از عملی که فرد انجام می دهد، ناشی می شود. مانند بازی دویدن یا ساختن چیزی. کودکان خردسال، کمتر به این نوع از بازی ها می پردازند، در حالی که بازی های کودکان بزرگسال و نوجوان عمدتا فعال هستند. در بازی های ایستا یا سرگرمی ها و تفریحات، لذت از فعالیت هایی که دیگران انجام می دهند، ناشی می شود. مانند تماشای بازی دیگران یا حیوانات در تلویزیون و سینما.